Ik heb mijn land niet verraden.

Desondanks voelt het zo aan.

Ik heb mijn ogen lang gesloten.

En niet gezien wat mis is gegaan.

Het is een tijd geleden, dat GOD mij een droom gaf

en in die droom, heb ik mogen ervaren, de oude kille grauwe dagen.

Laten we nooit vergeten, waarom zijn al die mensenlevens vergeven,

als we niet in vrijheid kunnen leven?

Veel mensen waren jong en onervaren en die een te hoge prijs moesten betalen.

Over ettelijke jaren, hebben we 't nog over hun heldhaftige daden.

Ik ben een kind van ver na de oorlog.

Pijnlijke herinneringen spoken door mijn hoofd.

Laten we niet nog een keer het verleden herhalen.

We zijn wijs genoeg en niet meer dwazen.

Na 80 jaar hebben veel mensen nog diepe wonden.

Ik  vraag me af, wat is hun echt overkomen en wat is hun echt ontnomen?

Hoe kunnen we iedereen eren?

Met twee minuten stilte in acht te nemen,

voor iedereen die voor ons heeft gevochten en gestreden.

Mensen die hun huis en haard moesten verlaten en mensen die in concentratiekampen zaten.

Maar waar denken we aan?

Vrijheid deel je met elkaar.

Met onze kop in het zand,

voelen we ons veilig in ons land.

De waarheid is maar moeilijk te verdragen.

Ik weet niet wat de toekomst brengt.

Je vecht nog steeds voor je bestaansrecht.

Nederland staat op het punt zijn 'kalmte te bewaren'...

Veel mensen geloven in andermans verhalen.

Hoe kunnen we onze eigen identiteit voor de volgende generaties bewaren,

als ons cultureel erfgoed al aan het afbrokkelen is?

Wij hebben langzaam niets meer in de melk te brokkelen.

Een sterk gevoel van eenheid bestaat al niet meer.

Maar dat is weleens anders geweest.

Wat de geschiedenis ons heeft geleerd,

daar zijn we 80 jaar zoet mee geweest.

Om de geleefde geschiedenis betekenis te geven,

mogen we nooit vergeten dat het heden voorkomt uit het verleden.

-Anoniem- Afzender is bekend bij de redactie.